ΚΑΤΙ ΠΡΟΤΩΓΝΩΡΟ...

Μια μονάχα σκέψη μου για σένα μπορεί να αλλάξει τα πάντα, τρόπος σκέψης, συμπεριφορά... Η καθημερινότητα μπορεί να ξεφύγει από τη ρουτίνα ακόμα κι αν η σκέψη μου για σένα παραμένει και αυτή η ίδια. Πλέον υπάρχει ένας σκοπός, ένας στόχος για να επιβιώνω κάθε μέρα, να προσπαθώ να σε κερδίζω ακόμα περισσότερο. Βέβαια, δεν ξέρω αν τα καταφέρνω καλά, ωστόσο συνεχίζει και μου δίνει κίνητρο να προσπαθώ ακόμα πιο πολύ.
Το να ζητάς πολλά ίσως να αισθάνεσαι ότι λαμβάνεις λίγα, όμως όταν ζητάς μετρημένα και συγκεκριμένα πράγματα νομίζεις πως είσαι πλήρης και χαρούμενος. Μια αγκαλιά αρκεί, μπορείς να νιώσεις τα πάντα, το τι αισθάνεσαι ή ακόμα και το τι αισθάνεται το άλλο άτομο. Νιώθεις οικεία, όμορφα ένα περίεργο συναίσθημα, δεν είναι μια τυπική χαιρετούρα σε περίοδο εορτών που όλοι αγκαλιάζονται και ανταλλάσσουν ευχές, είναι κάτι το συναισθηματικά φορτισμένο.
Ίσως, ένα φιλί να άλλαζε τα πάντα...μπορεί να σε μαγέψει, να σε ταξιδέψει σε άλλα μέρη να βλέπεις πυροτεχνήματα να σκάνε γύρω σου και να παρακολουθείς όλα τα χρώματα που αναμειγνύονται.Να νομίζεις πως αυτό που ζεις είναι ένα ψέμα, ένα όνειρο, αλλά να μην μπορείς να επανέλθεις...
Καταλαβαίνεις το άλλο άτομο, γίνεσαι ένα μαζί του, μπορεί να μην έχεις τη δυνατότητα να νιώσεις όλη τη χαρά ή τη λύπη του ή την απογοήτευσή του, όμως για κάποιο ανεξήγητο λόγο πλέον αισθάνεσαι τα ίδια σε ένα μικρότερο βαθμό.
Σαφώς ένα από τα καλύτερα και πιο γνωστά ποιήματα είναι το  "Μονόγραμμα" του Οδυσσέα Ελύτη. Αν και ορισμένοι στίχοι προκαλούν τον πόνο και την οδύνη κάποιοι σου βγάζουν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, όμορφο...

[...]"Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά --κι έχω τή δύναμη [....]

Ακουστά σ’έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά"

[...]

"Είμ’εγώ,μ’ακούς
Σ’αγαπώ,μ’ακούς"

Άραγε είναι φυσιολογικό όλο αυτό που συμβαίνει....;