ΤΟ ΑΥΡΙΟ....;

Απρόσμενο και περίεργο συναίσθημα... θες να γελάς συνέχεια, αλλά φοβάσαι προσπαθείς να κρατηθείς διότι υπάρχει η πιθανότητα ή να σε περάσουν για μια διαταραγμένη προσωπικότητα ή να περιμένεις το απρόσμενο προς την σκοτεινή και οδυνηρή κρυφή πλευρά της ζωής... Τι πρέπει να κάνεις μήπως το ζήσε την κάθε στιγμή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κοινότυπη φράση πλέον, μήπως πρέπει να γίνω πιο επιφυλακτικός, μήπως....μήπως....μήπως;

Η αίσθηση του ανανεωμένου, ευτυχισμένου, ή μάλλον του ευχαριστημένου γιατί ο ευτυχισμένος θέλει αρκετή προσπάθεια για να επιτευχθεί, είναι ένα σημαντικό απόκτημα. Ένας καπνός ευφορίας που ζαλίζει το μυαλό σου καθημερινά είναι σαν τη δόση του κάθε εξαρτημένου που τη ζητάει απεγνωσμένα, ωστόσο αν και εθιστικό δεν μπορεί να σου προκαλέσει σωματική ζημιά παρά μόνο κάποιες ευχάριστες και αναζωογονητικές νοητικές "ζημιές".

Ακόμα και το δωμάτιο που μπορεί να είναι ένα μικρό τετράγωνο και είσαι κλεισμένος στην κυριολεξία σε έναν κύβο, φαίνεται ως ένα απέραντο δάσος και για πρώτη φορά ανθισμένο και φωτεινό... Όμως είναι έτσι;

Πώς γίνεται να μην ανησυχείς για το αν από στιγμή σε στιγμή αυτό το δάσος πιάσει φωτιά και κάψει κάθε καινούριο και καταπράσινο σημείο του και το κάνει ένα ζοφερό μαύρο που για να "επουλωθεί" χρειάζεται μήνες ή καλύτερα χρόνια αλλά δεν θα ξανά αποκτήσει ποτέ την παλιά του ομορφιά.

Από την άλλη, τι γίνεται αν αυτός ο καπνός που σε ταξιδεύει και σε μαγεύει, γίνει ένας αποπνικτικός μαύρος καπνός που δεν μπορείς πλέον να ζήσεις και το δωμάτιο με τη σειρά του αρχίζει και στενεύει....

Κάπου εκεί είναι το σημείο που πρέπει να σκεφτώ να ζω τελικά την κάθε στιγμή αποκτώντας εμπειρίες οι οποίες μπορούν να χαραχθούν μονίμως στο μυαλό μου, στη ψυχή μου; Ή να προσέχω την κάθε μου κίνηση και να είμαι επιφυλακτικός για το τι έρχεται την επόμενη μέρα, χωρίς να πληγωθώ, χωρίς να υποστώ άλλη μία επώδυνη στιγμή, χωρίς να αναζωπυρώσει το μίσος και το σκοτεινιασμένο νέφος μέσα μου;

Γιατί μπορεί να γίνει τόσο απρόσμενο το αύριο;