Bra(In) fusion

Και λοιπόν πίσω ξανά μετά από ένα μεγάλο διάστημα... Χωρίς βεβαια πολλα ερωτήματα κι ούτε ιδιαίτερες σκέψεις μονάχα κάποιοι προβληματισμοί. Πολλές φορές στην καθημερινότητα μας βρίσκουμε εμπόδια, κάποιες φορές μπορεί να ειναι οι καιρικές συνθήκες, τυχόν απεργίες, ακομα κι οικονομικά θέματα. Ενα πράγμα που κάποιος δεν σκέφτεται ως πρώτος παράγοντας προβλημάτων ειναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Ειναι στιγμές που αναρωτιέσαι, μάλλον ανακαλύπτεις ή γνωρίζεις πραγματα που δεν ξέρεις αν πρέπει να τα συζητήσεις. Αν τα συζητήσεις μπορεί να λήγει χωρίς καποιο πρόβλημα ή αν το αφήσεις και προσπαθήσεις να το ξεχάσεις η κατάσταση εκτυλίσσεται καλύτερα. Ωστόσο, να που οι σκέψεις αυτές επανέρχονται και θες να τις συζητήσεις και θες να δεις που θα καταλήξει και και και... Πολλα και με ίσως και κανενα νόημα. Τελικά ο ανθρωπος περνάει διάφορες καταστάσεις είτε καλές είτε κακές, πρωτόγνωρες που σίγουρα θα τις θυμάται! Κάποιες οσο ειναι νωρίς μπορεί να τις διαγράψει κάποιες αλλες τον συνοδεύουν και πορεύονται μαζι μέχρι αργά. Το μυαλό λοιπόν, μπερδεύει χωρίς εξαίρεση όλοι μας έχουμε βρεθεί σε κατάσταση που δεν περιπλέκει κανένας άλλος μια κατάσταση παρα μονο το μυαλό μας. Ίσως ενα συμπέρασμα που έβγαλα, αυτα τα πνευματικά εμπόδια ή πρέπει να τα καίμε και να τα απωθούμε μια και καλη ή βγαίνουν στην επιφάνεια και ξεδιαλύνουν το οποιοδήποτε θεμα. Αλλα για να σιγουρευτώ πρέπει να το δουλέψω κι εγω ο ίδιος....

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Στο πάνω μέρος αριστερά, η χαρά, ελάχιστα βιβλία αλλά αρκετά σημαντικά, όμως τα φτάνω με δυσκολία. Στη δεξιά πλευρά ένας τομέας της χαράς... οι αναμνήσεις και φυσικά οι χαρούμενες. Ραφάκια της βιβλιοθήκης γεμάτα. Από τη μέση και κάτω, ένα χρώμα μουντό ακολουθεί! Μαύρα, γκρι σκούρο, τα προσβάσιμα βιβλία είναι όλα σε αυτές τις αποχρώσεις.
Ώρα για ξεσκόνισμα λοιπόν, αρχίζοντας από τα κάτω, αυτά με τα μαύρα εξώφυλλα... Ανοίγοντας το πρώτο, ένα σύννεφο καπνού εισέρχεται στο δωμάτιο. Με μεταφέρει απρόσμενα σε συναισθήματα αντί κάποιου τοπίου. Το θυμάμαι αυτό...είναι συναίσθημα πόνου. Ο γδούπος στο στομάχι, μια γροθιά από μέσα προς τα έξω. Χρόνια πριν, αλλά αξέχαστο συναίσθημα. το κλείνω απότομα, δεν αντέχω την θύμησή του.
Δεύτερο βιβλίο, σε χρώμα γκρι σκούρο με πολλές μαύρες λεπτομέρειες. Ένα μεγαλεπήβολο δέντρο στο εξώφυλλο, εκθαμβωτικό στην πρώτη όψη, όμως τελικά κάτι κρύβει από πίσω. Το ανοίγω αργά, διστακτικά όχι, καλύτερα να το αντιμετωπίσω αμέσως. Με μεγάλη μου έκπληξη, βρίσκομαι σε ένα τοπίο, σε ένα διαφορετικό χώρο. Τα μάτια μου άρχισαν να θολώνουν αυτόματα, και να καίνε... Ασυναίσθητα ένα ρυάκι δημιουργείται, ένα δάκρυ. Μα φυσικά, πως δε το σκέφτηκα, το βιβλίο της θλίψης, της μιζέριας. Το χτύπημα του βιβλίου ήχησε στο δωμάτιο, κλείνοντάς το με δύναμη. Πολλά λεπτά βιβλία με διάφορες αποχρώσεις του γκρι και το μαύρου γέμιζαν τα ράφια στη μέση της βιβλιοθήκης.
Τεντώθηκα, έπιασα ένα βιβλίο από τα πάνω ράφια στη δεξιά πλευρά. Πινελιές κίτρινου χρώματος διακοσμούν την πρώτη σελίδα, αυτό το χρώμα σύμφωνα με τη ψυχολογία των χρωμάτων σε λογικό επίπεδο χρήσης είναι αυτό της αισιοδοξίας, η κατάχρηση προκαλεί μίσος. Δεν φοβήθηκα καθόλου να το ανοίξω, μόνο και μόνο το εξώφυλλο με ώθησε να δω τι κρύβει μέσα του.... Ένιωσα πανέμορφα, μια ευεξία, μια ηρεμία, μια γαλήνη, μια εύθυμη χροιά κοντά μου που έβγαζε μια έντονη ζεστασιά.
Τέλος, ένα μέρος της βιβλιοθήκης είχε μείνει ανεξερεύνητο, αυτό στο πάνω μέρος αριστερά. Αυτό το βιβλίο, όσο περίεργο κι αν ακούγεται δεν είχε εξώφυλλο.... ήταν μια κενή λευκή σελίδα. Το άνοιξα, στιγμιότυπα πέρασαν μπροστά μου, έβλεπα εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο και να κάνω άλλο ένα άτομο να γελάει. Μια υπέροχη αίσθηση, που δεν θέλω να τελειώσει... Αυτό το εξώφυλλο, είναι στο χέρι μου να του δώσω εγώ ότι χρώμα θέλω... και σίγουρα κάτι εύθυμο.
Το ξεσκόνισμα τέλος, μια ανακατάταξη αρχίζει πλέον. Μαύρα και γκρι βιβλία τα βγάζω στην άκρη. Κατεβάζω τα χαρούμενα πιο κάτω και αφήνω χώρο για να γεμίσει με άλλα, το χρώμα τους θα προκύψει αργότερα....

MIND GAMES

Προσπαθείς να φτιάξεις ένα φυσιολογικό περιβάλλον για να μπορέσεις να επιβιώσεις ευχάριστα... Και ναι είναι δυνατόν ο ίδιος σου ο εαυτός ή καλύτερα το μυαλό σου να παίζει παιχνίδια...
Αυτή η ευεξία είναι που προσπαθεί κάποιος να νιώσει! Οι μέρες περνάνε πιστεύεις ότι  δεν θα συμβεί κάτι... Αναπάντεχα όμως, κάτι αρχίζει και καίει για ακόμα μια φορά, είναι τα μάτια μου και εμφανίζεται αυτό το μίζερο συναίσθημα που είχε κρυφτεί ή μάλλον ο θλιμμένος άνθρωπος που υπήρχε. Όλα αυτά συμβαίνουν λόγω του ίδιου μου του μυαλού! Πως είναι δυνατόν εμπόδιο στον εαυτό σου να είναι το ίδιο το μυαλό σου...
Είναι σίγουρο πως εγώ φταίω για όλα αυτά, αλλά σκέφτομαι πως δεν είμαι ο μόνος που το κάνει! Καταφέρνω να μειώσω τον ίδιο μου τον εαυτό και να επιρρίπτω συνεχώς ευθύνες σε εμένα, κοιτάω το παρελθόν και με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι!
Ποιον προσπαθώ να πείσω καταστρέφομαι μόνος μου.. Αυτό που πλέον με φοβίζει είναι ότι... Είναι... Είναι... Μάλλον ο ίδιος μου ο εαυτός και τα παιχνίδια του μυαλού! Οπότε δάκρυα σας καλωσορίζω μόνιμα στα μάτια μου!!!

Η ΒΡΟΧΕΡΗ ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Είναι δυνατόν τελικά... στη ζωή αυτή να είσαι ή να νιώθεις αποτυχημένος, να αισθάνεσαι συνέχεια ότι δε μπορείς να κάνεις κάτι σωστό, ότι το πιστεύεις βαθιά μέσα σου πως δημιουργείς κάτι υπέροχο και μέσα σε δεύτερα όλα γκρεμίζονται και ξαφνικά παγώνεις.
Ήρεμα τα πάντα γύρω μου, μια ευεξία με έχει γεμίσει μια από τις σπάνιες πλέον στιγμές της ζωής μου. Έξω, η βροχή δεν σταματάει και συνεχίζει ενώ δυναμώνει. Φωτίζει κάθε στιγμή με έναν κεραυνό τον ουρανό σαν κάποιος να αναβοσβήνει το φως. Το σπίτι τραντάζεται με κάθε δυνατό κρότο κάποιας βροντής. Αν και η ευεξία που διέθετα με όλη την καταστροφή που συνέβαινε έξω ήταν αντίθετες έννοιες, δεν άργησα να νιώσω κι εγώ έναν κεραυνό να με χτυπά.
Ήμουν χαλαρός, για πρώτη φορά πίστευα πως όλα ρέουν όμορφα χωρίς κανένα απρόοπτο, μέχρι που κάτι απρόσμενα με χτύπησε. Από εκεί που τα πόδια μου με βαστούσαν, ήμουν δυνατός ένα χτύπημα και μόνο με έκανε να λυγίσω και να μείνω στο πάτωμα, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ψυχικό. Είναι σαν να μη σταματά να σε πιέζει κάτι δυνατά αλλά όχι να σε χτυπά ένα έντονο σπρώξιμο μέσα σου να θες να δυσανασχετήσεις και να μην μπορείς, να μην υπάρχει διέξοδος του πόνου και να τον νιώθεις να ρέει μέσα στο ίδιο σου το αίμα σε κάθε φλέβα του κορμιού σου και να σπαρταράς να προσπαθείς να σωθείς... και να μην μπορείς.
Για ακόμα μια φορά είναι που νομίζεις ότι έχεις περάσει αρκετά και μαζεμένα και κάνεις ένα διάλειμμα, αλλά δεν το περιμένεις και ξάφνου μια έκπληξη γίνεται δυσάρεστη. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να το ξεπεράσω και να παίξω και σε αυτό τον ρόλο που μου έθεσε η ζωή αυτή... Περιμένω με προσδοκία τις επόμενες ψυχολογικές θεατρικές μου παραστάσεις... και τουλάχιστον ελπίζω να ναι λίγο πιο εύκολες!!!

 

ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Όλος ο κόσμος αυτές τις ημέρες είναι γεμάτος χαρά τρέχει πηγαίνει για ψώνια κοιμάται και ξυπνά με ένα χαμόγελο, είναι τα ιδανικά Χριστούγεννα που περνάει ο κάθε άνθρωπος...όπως κι εγώ. Τι έχει αλλάξει φέτος όμως και θα συνεχιστεί όπως κρίνεται και το νέο έτος;
Ας αρχίσω από την αρχή, είναι γνωστό πως την ημέρα των Χριστουγέννων όλοι έχουν καλή διάθεση και συνεχίζεται μέχρι το νέο έτος. Ας πούμε ότι φέτος ήταν διαφορετικά. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ήταν η πρώτη φορά όπου κοιμόμουν και αισθανόμουν ακριβώς τι γινόταν... Δεν πίστευα το επόμενο πρωί ότι είχε γίνει όντως κάτι τέτοιο. Γεμάτος κούραση το βράδυ αποκοιμήθηκα αμέσως, αλλά δεν έγινε μόνο αυτό. Όταν ξύπνησα ήμουν εξαντλημένος κατάλαβα απευθείας τι είχε συμβεί ένα κύμα δακρύων ξέσπαγε στα μάτια μου κατά τη διάρκεια αυτής της γιορτινής ημέρας παράλληλα ενώ κοιμόμουν. Αισθανόμουν σαν να βρισκόμουν σε ένα μαύρο δωμάτιο, μπροστά μου ένα τσούρμο παιδιά να τρέχουν και να παίζουν και εγώ να έχω αγκαλιάσει τα γόνατά μου και τα καυτά δάκρυα να πέφτουν στις παλάμες που τις κρατούσα ανοιχτές. Πίσω μου αντί να υπάρχει ένα χαρούμενο τοπίο, το μόνο που κυριαρχούσε ήταν ένα φρεσκοκαμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο που τα φωτάκια του ήταν μικρές καύτρες που είχαν απομείνει ακόμα σχεδόν σε κάθε κλαδί. Δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου σχεδόν καθόλου την επόμενη μέρα είχαν πρηστεί... Μόλις άρχισα να σηκώνομαι είχα δίκιο το μαξιλάρι ήταν υγρό είχε μαζέψει τόνους χριστουγεννιάτικων μαύρων δακρύων.
Και ενώ περνούσε ο καιρός, όλο και κάθε βράδυ έπεφτα να κοιμηθώ και αισθανόμουν έναν πόνο... Και φτάνω στο σημείο που όλοι οι άνθρωποι θα κάνουν μια νέα αρχή καλύτερη από την περσινή έτσι ώστε να μπει καλά η χρονιά τους, γνωρίζω ήδη τη δική μου... Τουλάχιστον γνωρίζω από τώρα τις αποχρώσεις που πρόκειται να έχει και συμβιβάζομαι με αυτές εξάλλου και το μαύρο έχει τη δική του χάρη...

Ας υποδεχτούμε λοιπόν το νέο έτος όλοι και καλή μας χρονιά!!!

ΚΑΤΙ...ΣΑΠΙΟ

Τελικά ισχύει πως κάποιοι ηθοποιοί τρελαίνονται ψυχικά μόνο και μόνο από τις πολλαπλές και γρήγορες εναλλαγές συναισθημάτων.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην καθημερινότητα τη δική μου καθημερινότητα... Ξέρω ότι μέσα μου υπάρχει κάτι σάπιο κάτι ζοφερό το οποίο δεν μπορώ να αντιμετωπίσω. Καθημερινά το κρύβω, αισθάνομαι σαν να έχω τις αρχαίες προσωπίδες τη μια της κωμωδίας και τη χρησιμοποιώ όταν βρίσκομαι μπροστά σε κόσμο και εκείνη της τραγωδίας η οποία... Ίσως γίνεται ένα με το πρόσωπο μου. Ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω πολλά η μια λύση είναι ένα κύμα δακρύων να ξεσπά ανά σύντομα χρονικά διαστήματα μήπως ξεσπάσω και μου δώσει δύναμη να συνέλθω ή ένα "φάρμακο".
Το "φάρμακο" (και όχι δεν αναφέρομαι στα ναρκωτικά) αυτό έχω τη δυνατότητα να το παίρνω περιορισμένες φορές στο διάστημα ενός ολόκληρου χρόνου κι όταν γίνεται ξεχνάω τα πάντα, η ώρα περνάει απίστευτα γρήγορα είναι λες και οι δείκτες του ρολογιού το κάνουν επίτηδες και παίζουν μαζί μου, ενώ γνωρίζουν πως εκείνοι την ώρα έχω φτάσει την ψυχική γαλήνη και η σωματική μου υγεία αγγίζει την καλύτερη της στιγμή. Υπάρχουν όμως στιγμές που σκέφτομαι, "τι θα συμβεί αν τουλάχιστον μια φορά το χρόνο δεν το πάρω", δεν νιώσω τις θεραπευτικές του ιδιότητες και το μαύρο αυτό χρώμα με καταβάλει, πως θα συνέλθω;

Μέχρι στιγμής ακόμα ούτε έχω τρελαθεί, ούτε θέλω να σκέφτομαι αν όντως η έλλειψη του γλυκού μου "φαρμάκου" μπορεί να ξεπεράσει ή έστω να αγγίξει την απουσία του ενός ή παραπάνω χρόνου...

 

ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΟΥΝ ΠΟΛΛΑ

Είναι αλήθεια λοιπόν... μπορεί να μη χρειάζεσαι πολλά για να γίνεις ευτυχισμένος, αλλά χρειάζεσαι συγκεκριμένα πράγματα και λίγα που σε κάνουν να νιώθεις έτσι. Ή μήπως να πω κάποιο ή κάποια πρόσωπα!!!
Έχεις τη δυνατότητα να μπορείς να νιώθεις μια απρόσμενη ζεστασιά, γαλήνη, κάτι που δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο παρά μόνο για το που βρίσκεσαι και με το/τα άτομα που είναι δίπλα σου!!! Ίσως είμαι τυχερός που μπορώ και το ζω αυτό, και πραγματικά χαίρομαι που όσες αλλαγές έχουν συμβεί είναι όλες προς το καλύτερο, μπορεί ορισμένες φορές, σκέψεις να με εκτοπίζουν από τη χαρούμενη πλευρά και να ξανά πέφτω σε ένα απομονωμένο σκοτεινό δωμάτιο μόνος μου αλλά όταν έχεις ορισμένους ανθρώπους δίπλα σου, σε εντοπίζουν γρήγορα και ξανά σηκώνεσαι στα πόδια σου, βγαίνεις έξω στο φως και η σπίθα αναζωογονείται μέσα μου, ενώ ένα χαμόγελο επιστρέφει στα χείλια μου μέρα με τη μέρα και όλο μεγαλώνει.
Τελικά αυτό που έχω μάθει είναι ότι άτομο που σε αγαπά και είτε σου φωνάζει είτε σε ''κατσαδιάζει'' σε αγαπά πραγματικά και αν σταματήσει τότε είναι που πρέπει κάποιος να ανησυχεί διότι, έχει πάψει να  ενδιαφέρεται για σένα. Μερικές φορές το μυαλό μας παίζει διάφορα παιχνίδια που νομίζουμε ότι κάτι γίνεται σκοπίμως όμως τα ''μη'' και τα ''όχι'' από αυτούς που με αγαπάνε και αγαπώ τα σκέφτομαι σοβαρά. Και ίσως μερικές φορές να εκπληρώνω και κάποιες επιθυμίες ορισμένων...

Για αυτό λοιπόν δεν χαίρομαι που είμαι μαζί με τα/το άτομο αυτό αλλά που εκείνο/οι είναι μαζί μου και όσο μου προκαλείται η ίδια ζεστασιά τότε κάνω τα πάντα για να είναι δίπλα μου. Βέβαια, οποιοδήποτε φύγει από μόνο του, τότε αφού είναι δική του απόφαση καλώς... Αλλά θα προσπαθήσω να το αποτρέψω!!!
Μπορεί κάποιον να μην τον αντιπροσωπεύει αυτά που γράφω και καλά κάνει θα έχει τους δικούς του λόγους!!! Και μπορεί κατά κάποιον τρόπο να έχει εκπληρωθεί ένα μικρό μου όνειρο με αυτό που μου προσφέρεται!!!