ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Όλος ο κόσμος αυτές τις ημέρες είναι γεμάτος χαρά τρέχει πηγαίνει για ψώνια κοιμάται και ξυπνά με ένα χαμόγελο, είναι τα ιδανικά Χριστούγεννα που περνάει ο κάθε άνθρωπος...όπως κι εγώ. Τι έχει αλλάξει φέτος όμως και θα συνεχιστεί όπως κρίνεται και το νέο έτος;
Ας αρχίσω από την αρχή, είναι γνωστό πως την ημέρα των Χριστουγέννων όλοι έχουν καλή διάθεση και συνεχίζεται μέχρι το νέο έτος. Ας πούμε ότι φέτος ήταν διαφορετικά. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ήταν η πρώτη φορά όπου κοιμόμουν και αισθανόμουν ακριβώς τι γινόταν... Δεν πίστευα το επόμενο πρωί ότι είχε γίνει όντως κάτι τέτοιο. Γεμάτος κούραση το βράδυ αποκοιμήθηκα αμέσως, αλλά δεν έγινε μόνο αυτό. Όταν ξύπνησα ήμουν εξαντλημένος κατάλαβα απευθείας τι είχε συμβεί ένα κύμα δακρύων ξέσπαγε στα μάτια μου κατά τη διάρκεια αυτής της γιορτινής ημέρας παράλληλα ενώ κοιμόμουν. Αισθανόμουν σαν να βρισκόμουν σε ένα μαύρο δωμάτιο, μπροστά μου ένα τσούρμο παιδιά να τρέχουν και να παίζουν και εγώ να έχω αγκαλιάσει τα γόνατά μου και τα καυτά δάκρυα να πέφτουν στις παλάμες που τις κρατούσα ανοιχτές. Πίσω μου αντί να υπάρχει ένα χαρούμενο τοπίο, το μόνο που κυριαρχούσε ήταν ένα φρεσκοκαμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο που τα φωτάκια του ήταν μικρές καύτρες που είχαν απομείνει ακόμα σχεδόν σε κάθε κλαδί. Δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου σχεδόν καθόλου την επόμενη μέρα είχαν πρηστεί... Μόλις άρχισα να σηκώνομαι είχα δίκιο το μαξιλάρι ήταν υγρό είχε μαζέψει τόνους χριστουγεννιάτικων μαύρων δακρύων.
Και ενώ περνούσε ο καιρός, όλο και κάθε βράδυ έπεφτα να κοιμηθώ και αισθανόμουν έναν πόνο... Και φτάνω στο σημείο που όλοι οι άνθρωποι θα κάνουν μια νέα αρχή καλύτερη από την περσινή έτσι ώστε να μπει καλά η χρονιά τους, γνωρίζω ήδη τη δική μου... Τουλάχιστον γνωρίζω από τώρα τις αποχρώσεις που πρόκειται να έχει και συμβιβάζομαι με αυτές εξάλλου και το μαύρο έχει τη δική του χάρη...

Ας υποδεχτούμε λοιπόν το νέο έτος όλοι και καλή μας χρονιά!!!

ΚΑΤΙ...ΣΑΠΙΟ

Τελικά ισχύει πως κάποιοι ηθοποιοί τρελαίνονται ψυχικά μόνο και μόνο από τις πολλαπλές και γρήγορες εναλλαγές συναισθημάτων.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην καθημερινότητα τη δική μου καθημερινότητα... Ξέρω ότι μέσα μου υπάρχει κάτι σάπιο κάτι ζοφερό το οποίο δεν μπορώ να αντιμετωπίσω. Καθημερινά το κρύβω, αισθάνομαι σαν να έχω τις αρχαίες προσωπίδες τη μια της κωμωδίας και τη χρησιμοποιώ όταν βρίσκομαι μπροστά σε κόσμο και εκείνη της τραγωδίας η οποία... Ίσως γίνεται ένα με το πρόσωπο μου. Ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω πολλά η μια λύση είναι ένα κύμα δακρύων να ξεσπά ανά σύντομα χρονικά διαστήματα μήπως ξεσπάσω και μου δώσει δύναμη να συνέλθω ή ένα "φάρμακο".
Το "φάρμακο" (και όχι δεν αναφέρομαι στα ναρκωτικά) αυτό έχω τη δυνατότητα να το παίρνω περιορισμένες φορές στο διάστημα ενός ολόκληρου χρόνου κι όταν γίνεται ξεχνάω τα πάντα, η ώρα περνάει απίστευτα γρήγορα είναι λες και οι δείκτες του ρολογιού το κάνουν επίτηδες και παίζουν μαζί μου, ενώ γνωρίζουν πως εκείνοι την ώρα έχω φτάσει την ψυχική γαλήνη και η σωματική μου υγεία αγγίζει την καλύτερη της στιγμή. Υπάρχουν όμως στιγμές που σκέφτομαι, "τι θα συμβεί αν τουλάχιστον μια φορά το χρόνο δεν το πάρω", δεν νιώσω τις θεραπευτικές του ιδιότητες και το μαύρο αυτό χρώμα με καταβάλει, πως θα συνέλθω;

Μέχρι στιγμής ακόμα ούτε έχω τρελαθεί, ούτε θέλω να σκέφτομαι αν όντως η έλλειψη του γλυκού μου "φαρμάκου" μπορεί να ξεπεράσει ή έστω να αγγίξει την απουσία του ενός ή παραπάνω χρόνου...