Στο πάνω μέρος αριστερά, η χαρά, ελάχιστα βιβλία αλλά αρκετά σημαντικά, όμως τα φτάνω με δυσκολία. Στη δεξιά πλευρά ένας τομέας της χαράς... οι αναμνήσεις και φυσικά οι χαρούμενες. Ραφάκια της βιβλιοθήκης γεμάτα. Από τη μέση και κάτω, ένα χρώμα μουντό ακολουθεί! Μαύρα, γκρι σκούρο, τα προσβάσιμα βιβλία είναι όλα σε αυτές τις αποχρώσεις.
Ώρα για ξεσκόνισμα λοιπόν, αρχίζοντας από τα κάτω, αυτά με τα μαύρα εξώφυλλα... Ανοίγοντας το πρώτο, ένα σύννεφο καπνού εισέρχεται στο δωμάτιο. Με μεταφέρει απρόσμενα σε συναισθήματα αντί κάποιου τοπίου. Το θυμάμαι αυτό...είναι συναίσθημα πόνου. Ο γδούπος στο στομάχι, μια γροθιά από μέσα προς τα έξω. Χρόνια πριν, αλλά αξέχαστο συναίσθημα. το κλείνω απότομα, δεν αντέχω την θύμησή του.
Δεύτερο βιβλίο, σε χρώμα γκρι σκούρο με πολλές μαύρες λεπτομέρειες. Ένα μεγαλεπήβολο δέντρο στο εξώφυλλο, εκθαμβωτικό στην πρώτη όψη, όμως τελικά κάτι κρύβει από πίσω. Το ανοίγω αργά, διστακτικά όχι, καλύτερα να το αντιμετωπίσω αμέσως. Με μεγάλη μου έκπληξη, βρίσκομαι σε ένα τοπίο, σε ένα διαφορετικό χώρο. Τα μάτια μου άρχισαν να θολώνουν αυτόματα, και να καίνε... Ασυναίσθητα ένα ρυάκι δημιουργείται, ένα δάκρυ. Μα φυσικά, πως δε το σκέφτηκα, το βιβλίο της θλίψης, της μιζέριας. Το χτύπημα του βιβλίου ήχησε στο δωμάτιο, κλείνοντάς το με δύναμη. Πολλά λεπτά βιβλία με διάφορες αποχρώσεις του γκρι και το μαύρου γέμιζαν τα ράφια στη μέση της βιβλιοθήκης.
Τεντώθηκα, έπιασα ένα βιβλίο από τα πάνω ράφια στη δεξιά πλευρά. Πινελιές κίτρινου χρώματος διακοσμούν την πρώτη σελίδα, αυτό το χρώμα σύμφωνα με τη ψυχολογία των χρωμάτων σε λογικό επίπεδο χρήσης είναι αυτό της αισιοδοξίας, η κατάχρηση προκαλεί μίσος. Δεν φοβήθηκα καθόλου να το ανοίξω, μόνο και μόνο το εξώφυλλο με ώθησε να δω τι κρύβει μέσα του.... Ένιωσα πανέμορφα, μια ευεξία, μια ηρεμία, μια γαλήνη, μια εύθυμη χροιά κοντά μου που έβγαζε μια έντονη ζεστασιά.
Τέλος, ένα μέρος της βιβλιοθήκης είχε μείνει ανεξερεύνητο, αυτό στο πάνω μέρος αριστερά. Αυτό το βιβλίο, όσο περίεργο κι αν ακούγεται δεν είχε εξώφυλλο.... ήταν μια κενή λευκή σελίδα. Το άνοιξα, στιγμιότυπα πέρασαν μπροστά μου, έβλεπα εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο και να κάνω άλλο ένα άτομο να γελάει. Μια υπέροχη αίσθηση, που δεν θέλω να τελειώσει... Αυτό το εξώφυλλο, είναι στο χέρι μου να του δώσω εγώ ότι χρώμα θέλω... και σίγουρα κάτι εύθυμο.
Το ξεσκόνισμα τέλος, μια ανακατάταξη αρχίζει πλέον. Μαύρα και γκρι βιβλία τα βγάζω στην άκρη. Κατεβάζω τα χαρούμενα πιο κάτω και αφήνω χώρο για να γεμίσει με άλλα, το χρώμα τους θα προκύψει αργότερα....
Ώρα για ξεσκόνισμα λοιπόν, αρχίζοντας από τα κάτω, αυτά με τα μαύρα εξώφυλλα... Ανοίγοντας το πρώτο, ένα σύννεφο καπνού εισέρχεται στο δωμάτιο. Με μεταφέρει απρόσμενα σε συναισθήματα αντί κάποιου τοπίου. Το θυμάμαι αυτό...είναι συναίσθημα πόνου. Ο γδούπος στο στομάχι, μια γροθιά από μέσα προς τα έξω. Χρόνια πριν, αλλά αξέχαστο συναίσθημα. το κλείνω απότομα, δεν αντέχω την θύμησή του.
Δεύτερο βιβλίο, σε χρώμα γκρι σκούρο με πολλές μαύρες λεπτομέρειες. Ένα μεγαλεπήβολο δέντρο στο εξώφυλλο, εκθαμβωτικό στην πρώτη όψη, όμως τελικά κάτι κρύβει από πίσω. Το ανοίγω αργά, διστακτικά όχι, καλύτερα να το αντιμετωπίσω αμέσως. Με μεγάλη μου έκπληξη, βρίσκομαι σε ένα τοπίο, σε ένα διαφορετικό χώρο. Τα μάτια μου άρχισαν να θολώνουν αυτόματα, και να καίνε... Ασυναίσθητα ένα ρυάκι δημιουργείται, ένα δάκρυ. Μα φυσικά, πως δε το σκέφτηκα, το βιβλίο της θλίψης, της μιζέριας. Το χτύπημα του βιβλίου ήχησε στο δωμάτιο, κλείνοντάς το με δύναμη. Πολλά λεπτά βιβλία με διάφορες αποχρώσεις του γκρι και το μαύρου γέμιζαν τα ράφια στη μέση της βιβλιοθήκης.
Τεντώθηκα, έπιασα ένα βιβλίο από τα πάνω ράφια στη δεξιά πλευρά. Πινελιές κίτρινου χρώματος διακοσμούν την πρώτη σελίδα, αυτό το χρώμα σύμφωνα με τη ψυχολογία των χρωμάτων σε λογικό επίπεδο χρήσης είναι αυτό της αισιοδοξίας, η κατάχρηση προκαλεί μίσος. Δεν φοβήθηκα καθόλου να το ανοίξω, μόνο και μόνο το εξώφυλλο με ώθησε να δω τι κρύβει μέσα του.... Ένιωσα πανέμορφα, μια ευεξία, μια ηρεμία, μια γαλήνη, μια εύθυμη χροιά κοντά μου που έβγαζε μια έντονη ζεστασιά.
Τέλος, ένα μέρος της βιβλιοθήκης είχε μείνει ανεξερεύνητο, αυτό στο πάνω μέρος αριστερά. Αυτό το βιβλίο, όσο περίεργο κι αν ακούγεται δεν είχε εξώφυλλο.... ήταν μια κενή λευκή σελίδα. Το άνοιξα, στιγμιότυπα πέρασαν μπροστά μου, έβλεπα εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο και να κάνω άλλο ένα άτομο να γελάει. Μια υπέροχη αίσθηση, που δεν θέλω να τελειώσει... Αυτό το εξώφυλλο, είναι στο χέρι μου να του δώσω εγώ ότι χρώμα θέλω... και σίγουρα κάτι εύθυμο.
Το ξεσκόνισμα τέλος, μια ανακατάταξη αρχίζει πλέον. Μαύρα και γκρι βιβλία τα βγάζω στην άκρη. Κατεβάζω τα χαρούμενα πιο κάτω και αφήνω χώρο για να γεμίσει με άλλα, το χρώμα τους θα προκύψει αργότερα....
