ΦΥΓΗ

Πίεση, υπερένταση, τρέλα κι όλα γύρω μου γυρίζουν σε τρελούς ρυθμούς...Πρέπει να τρέξω, να φύγω δεν είναι το σωστό μέρος εδώ.

Περίεργο ακούγεται, όταν έχεις περάσει τόσες δυσκολίες ή ακόμα και τόσα κατορθώματα στο ίδιο περιβάλλον, να ανακαλύπτεις ότι κάτι δεν πάει σωστά, μετά από πολλά χρόνια. Μία αίσθηση αλλόκοτη τριβελίζει το μυαλό μου. Γιατί δεν το ανακάλυψα νωρίτερα;

Το λάθος αυτό θα μείνει χαραγμένο στη ψυχή. Νιώθω πως όταν φεύγω από εκεί που αισθάνομαι άνετα, το σκοτάδι πέφτει ολόγυρά μου ακόμα κι αν είναι μέρα. Τα μάτια μου υγραίνουν σε υπερβολικά γρήγορους ρυθμούς...

Και μετά...πίσω στη ρουτίνα και στην αντιμετώπιση του περιβάλλοντος. Πολλές μέρες...δεν μπορώ να συνέλθω. Δεν υπάρχει λύση.

Πρέπει να καταπιείς το πικρό αυτό σκοτάδι και να υποδυθείς το χαρούμενο εαυτό σου. Να κυκλοφορείς σαν να μη συμβαίνει τίποτα, αν και όλα σου φαίνονται άγνωστα. Νομίζω πως έχω χαθεί σε μια καινούρια πόλη και δεν έχω τη δυνατότητα να επικοινωνήσω με άλλους ανθρώπους. Το χειρότερο είναι πως ακόμα κι αν καταφέρω να επικοινωνήσω δεν θα μπορέσω να καταλάβω.

Πλήρης κενό. Το μυαλό μου πλέον είναι  συνδεδεμένο αλλού, ωστόσο έχω καταφέρει να επικοινωνώ και στον παράλληλο άγνωστό μου κόσμο.



ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Πολλές φορές σκέφτομαι την έννοια πολλών λέξεων με τις οποίες μπορείς να παίζεις, αλλά βέβαια μερικές φορές μπορείς να τις εννοείς και άλλες φορές ίσως και όχι...Ας γίνει πιο συγκεκριμένο...Μάλλον μια λέξη με αρκετά διφορούμενο νόημα και φυσικά κάτι το οποίο σου αφήνει ένα σημάδι και όχι σωματικό αλλά ψυχικό. Ένα τραύμα που δεν επέρχεται ποτέ η επούλωσή του!!! Ο θάνατος, ή αν σκεφτώ η απομάκρυνση ενός αγαπημένου προσώπου ή μήπως και όχι;

Όλοι έχουμε περάσει μια παρόμοια στιγμή, την οποία ίσως και να μην ξεχάσουμε ποτέ μας. Έχει παραμείνει χαραγμένη στο μυαλό μας. Μπορώ να πω ότι είναι μια λέξη "μαχαίρι" άλλες φορές απλά πληγώνει και δεν αφήνει πληγή και άλλες φορές έχει τη δύναμη να αφήσει και ουλή. Πολλές φορές τα δάκρυα που κυλάνε είναι θεμιτά και αυθόρμητα. Ένα πρόσωπο από την καθημερινότητά σου έχει παραιτηθεί μόνιμα και δεν μπορεί να επιστρέψει, ένα άτομο το οποίο ήταν κοντά σου κάθε μέρα όλη τη μέρα και σε έκανε χαρούμενο χωρίς να κάνει κάποια ουσιαστική πράξη μόνο και μόνο που απλά ήταν μαζί σου και ας μιλούσε με 'άλλους φίλους ή συγγενείς. Μπορεί μερικές φορές να μην σου έδινε ακόμα και την παραμικρή σημασία, αλλά ποτέ δεν γινόταν αυτό απλά δεν μπορούσα να το καταλάβω και εκείνο το πρόσωπο το έκανε με το δικό του τρόπο. Μέχρι που όλα έγιναν στάχτη...εξαφανίστηκε σαν τον καπνό από το τσιγάρο!

Όμως, έρχεται και η νοητικός θάνατος, είναι εκείνος ο οποίος μόνο με το μυαλό αξίζει να πεθάνει ένα άτομο για μένα...Τερματίζεις κάθε σου επαφή μαζί του, φτάνεις σε σημείο που να θες να το κάνεις να νιώσει άσχημα...Είναι η στιγμή που δεν αντέχεις πλέον όσα σου είχε κάνει και κάπως πρέπει να σταματήσουν όλα μια για πάντα...Είναι ένας θάνατος που δεν πονάει από το άτομο το οποίο το επιδιώκει  αλλά ούτε και το άλλο το άτομο διότι εκείνο έπαιξε μαζί του και το προκάλεσε...Είναι σαν το μην παίζεις με τη φωτιά γιατί κάποια στιγμή θα καείς. Αυτή είναι μια παρόμοια κατάσταση που όλοι την έχουμε ζήσει.

Μια λέξη που μπορείς τελικά να παίξεις και να καταλάβεις παράλληλα και το νόημα. Μια λέξη καυστική κι αν όχι μπορεί κάποιος να πει απρόσμενη και ανεπιθύμητη.